Dieta BARF – skąd taki pomysł?

Dieta ta opiera się na prostym skojarzeniu, skoro pies jest kuzynem wilka to powinien odżywiać się w ten sam sposób. Psy tak jak i wilki powinny jeść mięso, wnętrzności i kości innych zwierząt.

Należy przy tym pamiętać że nie ma stuprocentowych mięsożerców i tak samo psy domowe są również roślinożerne. Bardzo ważnym elementem diety drapieżników są żołądki i jelita (z ich zawartością ) zwierząt roślinożernych, w naturze zwierzęta takie jak wilki zaczynają posiłek od tych części ciała swoich ofiar. Robią tak dlatego żeby spożyć nadtrawiony pokarm roślinny. Oznacza to , że owoce, a także jarzyny powinny być częścią zdrowej, zbilansowanej diety psa. Powinny być one zmiażdżone ( np w sokowirówce ) aby przypominały zawartość żołądka roślinożercy.

Psy są również okazjonalnymi padlinożercami i na pewno nie pogardzą rozkładającymi się szczątkami zwierzęcymi. Aby utrzymać dobrą kondycję psy potrzebują również kości.

Kiedy się uświadomi sobie te fakty łatwo przyjdzie nam zgodzić się ze stwierdzeniem że pies w zasadzie jest wszystkożercą. Ta wiedza powinna być fundamentem przy psiej diety. Można też przyjąć zasadę że jeśli coś jest bezpieczne dla ludzi to powinno również być bezpieczne dla psów. Mimo, że pies ma inne zęby i przewód pokarmowy mięsożercy to będzie w stanie strawić i przyswoić podobne jedzenie co człowiek.

Jakie są zasady diety BARF?

Generalnie jest to bardzo prosta i łatwa do zastosowania dieta. Dieta psia powinna być oparta na surowych kościach z mięsem. Większość psiego jedzenia powinna być podawana w stanie surowym. Dieta powinna być urozmaicona i podobna do wilczej. Dieta powinna być zbilansowana nie w postaci jednego uniwersalnego posiłku ale poprzez zmianę składników posiłków na przestrzeni kilku dni.

Skład diety BARF

Podstawę diety stanowią surowe kości z mięsem. Dobrym przykładem kości z mięsem są skrzydełka, szyje lub grzbiety z drobiu (kurze lub indycze). Części te zawierają kości, chrząstki, tłuszcz i trochę mięsa. Kości z drobiu są najlepszym źródłem wapnia dla psa i powinny być podawane codziennie naszym podopiecznym. (Tak jak to się dzieje w naturze). Białe mięso jest zdrowsze dla psów niż czerwone (wołowina) . Dzieje się tak dlatego, że białe mięso zawiera więcej nienasyconych kwasów tłuszczowych. Czerwone mięso zawiera więcej nasyconych tłuszczów związanych ze zmianami zwyrodnieniowymi.

Surowe kości z drobiu mogą być serwowane każdemu psu niezależnie od rozmiaru czy wieku. Na przykład skrzydełka mogą stanowić podstawę żywienia małych ras a, cale kurczaki będą lepsze dla większych ras. Mięso i kości baranie są również cennym źródłem białek dla psów , podobnie jak wieprzowina , króliki i zające ( dla urozmaicenia diety ). Wołowina jest popularna w żywieniu psów. Jednak kości wołowe są zbyt twarde i nie są z tego powodu dobrym źródłem pokarmu. Natomiast są świetne dla rozwoju mięśni i do czyszczenia zębów.

Uwaga! Kości drobiowe owiane są bardzo złą sławą wśród właścicieli psów i weterynarzy. Mają być źródłem wszelkiego zła i licznych psich zgonów. Dieta BARF jednak proponuje podawanie psom surowych kości i mięsa a nie gotowanych! To gotowane kości drobiowe stają się kruche i łamią się na drzazgi. To gotowanie i podawanie psom drobiowych resztek ze stołu jest źródłem całego zła! Czy wilki w naturze gotują? Jakim cudem dzikie psy, wilki i hieny jedzą kości i nie chorują. Bo są na takiej diecie od milionów lat i są do niej przystosowane. Od jak dawna psy dostają gotowane odpadki ze stołu i sztuczne karmy?

---

Postępowanie wbrew naturze zawsze ma konsekwencje. Dieta BARF jest przeciwieństwem tego postępowania. Moje psy, są na tej diecie od szczeniaka, całkowicie zdrowe. Psy które zabrałam ze schroniska (rasowe) pozbyły się w ciągu kilku tygodniu alergi i chorób skórnych z którymi nie radziły sobie antybiotyki i sterydy.

---

• Surowe kości z mięsem powinny stanowić 60-80% diety.
  Oprócz mniejszych kości zdatnych do jedzenia , pies potrzebuje większych i twardszych z mniejszą ilością mięsa. Takie kości są świetną zabawką, czyszczą zęby, masują dziąsła i zaspakajają potrzeby psa w kwesti niszczenia i gryzienia kapci bądź mebli. Kości są najlepszym źródłem minerałów, głównie wapna. Dostarczają także doskonałej jakości białek, tłuszczów, witamin rozpuszczalnych w tłuszczach i chrząstkę.
• Mięso i ryby
  Każdy rodzaj mięsa jest dobry: wołowina, konina, baranina, jagnięcina itd. Jednak nie dieta nie może być oparta wyłącznie na mięsie! Surowe ryby mogą stanowić część zbilansowanej psiej diety, a nawet powinny wchodzić w jej skład. Jeżeli pies będzie żywiony wyłącznie rybami , musza być one podane w całości i z dodatkiem witaminy E. Surowe sardynki są bardzo zdrowe i mogą być dodawane regularnie do diety. Zawierają one cenne kwasy tłuszczowe, omega 3. Bardzo dobra jest również makrela.
• Wnętrzności
  Surowa , świeża wątróbka, nerki, serca, móżdżki, żołądki stanowią niewielką część BARF. Bardzo ważna część. Zawierają pierwszej klasy białka , nienasycone kwasy tłuszczowe, minerały i witaminy.
• Jarzyny
  Są one niezbędne dla zdrowia psów. Każda jarzyna (z wyjątkiem cebuli) może być podana psom. Szpinak, burak cukrowy, seler, kapusta, marchewka, pietruszka, pomidory itd. Owoce również powinny być stosowane (jabłka, pomarańcze, gruszki, banany itp). Im większa rozmaitość , tym lepiej. Owoce powinny być dojrzale lub lepiej trochę przejrzałe (ale nie zgniłe). Przejrzałe owoce są źródłem prostych cukrów dostarczających energii krotko po spożyciu, w odróżnieniu od złożonych węglowodanów uwalniających energie stopniowo przez dłuższy czas. Odpadki i obierki też mogą być użyte. Jarzyny musza być rozdrobnione zanim będą przyswajalne przez psa. Najlepiej surowe jarzyny a także i owoce przepuścić przez sokowirówkę i podać połączony sok z miazga. W ten sposób przetworzone jarzyny są łatwo przyswajalne przez system trawienny psa.
• Jogurt, jajka, mleko
  Jogurt zawiera bakterie potrzebne do prawidłowego trawienia. Jogurt nie powinien zawierać cukru i powinien być częściowo odtłuszczony. Jajka są tanim źródłem wartościowych białek, wit. A, minerałów i nienasyconych kwasów tłuszczowych. Można podawać cale jajko że skorupka. Mleko powinno być surowe a jeżeli takie jest niedostępne można używać pasteryzowanego.
• Oleje
  Omega 3 i Omega 6 nienasycone kwasy tłuszczowe są niezbędną częścią BARF. Źródłem tych olei są (tran-cod liver oil) i oleje z nasion (flax lub kemp). Zwykłe oleje dostępne w sklepie spożywczym nie są wskazane.

---

Ile pies musi zjeść

Wymagane ilości zależą od wieku, metabolizmu i aktywności psa. Dorosły pies powinien dostać co najmniej 50 % surowych kości. Pozostałe 50 % stanowi mięso, ryby, owoce, jarzyny, wnętrzności i dodatki (witaminy). Szczenięta mają inne wymagania i potrzebują co najmniej 60% surowych kości a 40% innych składników. Psy, które maja problemy z uzębieniem mogą dostawać zmielone skrzydełka drobiowe (kości + skóra + mięso).

Czy przestawienie psa na dietę BARF jest trudne?

Niektórzy właściciele robią to z dnia na dzień i nigdy nie wracają do poprzedniej diety. Niektóre psy mogą mieć początkowo luźne odchody, inne natomiast przyjmują dietę bez żadnych problemów, jakby zawsze jadły BARF. Natomiast jeszcze inne psy będą chodziły za Tobą prosząc o więcej. W zależności od psa zmiana może następować stopniowo lub z dnia na dzień, zwłaszcza u młodych zwierzaków.

Jeśli po kilku dniach pies nie chce jeść BARF najprawdopodobniej oznacza to, że po raz pierwszy w życiu Twój pies jest najedzony. Jednodniowa głodówka powinna mu przywrócić apetyt.

Sterylizacja u dobrego weterynarza w Zawierciu.

Wszelkie informacje z internetu mogą być pomocne ale warto zapoznać się też ze zdaniem zaufanego weterynarza. Jeśli już jesteś zdecydowany aby wysterylizować psa wybierz taki gabinet weterynaryjny w którym zabieg zostanie przeprowadzony tak aby nie dostarczać zwierzakowi dodatkowych nieprzyjemności.

Jestem za tym aby poddawać zwierzęta sterylizacji. Dlaczego? Przede wszystkim dla ich dobra.

Zabieg sterylizacji ciągle spotyka się z oporem i obawami. Wśród właścicieli zwierząt żywe są pewne mity. Powszechne jest przekonanie o konieczności posiadania przez sukę przynajmniej jednego miotu w ciągu jej życia. Bardziej uzasadnionym powodem odstraszającym właścicieli zwierząt od sterylizacji jest obawa przed wyrządzęniem zwierzęciu krzywdy, która w powszechnym przekonaniu może mieć również skutki uboczne w postaci otyłości i zaburzeń w zachowaniu zwierzęcia. Jest to nieprawda i postaram się rozwiać Państwa obawy.

Minimalne ryzyko

Sterylizacja podobnie jak inne zabiegi chirurgiczne jest obarczona pewnym ryzykiem ryzyko. Jest to jednak jeden z bezpieczniejszy zabiegów, wykonywanych obecnie rutynowo u obydwu płci. Najlepiej sterylizację przeprowadzać u młodych zwierząt. Najbardziej odpowiedni wiek żeby wykonać zabieg to dla suk to 3-6 miesiąc (jeszcze przed pierwszą cieczką/rują), a dla psów nieco później w okolicach 6-8 miesiąc życia. Przed osiągnięciem pełnej dojrzałości płciowej, pies będzie jednak wystarczająco rozwinięty, aby można było bezpiecznie wykonać zabieg. Zabieg można wykonać również u zwierząt starszych, nawet w podeszłym wieku. Zwłaszcza jeśli istnieją istotne wskazania a stan zdrowia zwierzęcia pozwala na zastosowanie narkozy.

Bez konsekwencji dla zdrowia i charakteru zwierzęcia

Sterylizacja nie zmienia temperamentu zwierzęcia, ani nie prowadzi do zaburzeń zdrowotnych w jego organizmie. Na zabieg sterylizacji powinien zdecydować się każdy właściciel, jeżeli nie przeznacza swojego zwierzęcia do celów hodowlanych. Zabieg ten jest dobrym uczynkiem dlazwierzęcia, jest również korzystny dla właściciela, gdyż zwierze zwraca na niego większą uwagę i nie sprawia wielu niepotrzebnych problemów zarówno zdrowotnych, jaki wychowawczych.

Zmniejszenie prawdopodobieństwa występowania nowotworów

Sterylizacja zmniejsza ryzyko powstawania procesów nowotworowych układu rozrodczego u samic i samców oraz procesów nowotworowych gruczołu mlekowego u samic, narządy te w okresie godowym znajduję się pod silnym oddziaływaniem hormonów płciowych. Podczas częstych i mnogich ciąż(wiele szczeniąt w miocie) są poddane intensywnej eksploatacji. Tak więc sterylizacja może przedłużać życie naszych zwierzaków. Jest to również istotna przewaga sterylizacji nad antykoncepcją hormonalną. bo nie przynosi żadnych negatywnych konsekwencji dla organizmu, a takie są w przypadku stosowania kuracji hormonami.

Mniej niechcianych i bezpańskich zwierząt

Pieski i kotki niedopilnowane zajdą w ciążę przy najbliższej możliwej okazji. Szczeniąt w miocie może być nawet 8-12. Kocica niepilnowana może mieć potomstwo aż do czterech razy w ciągu roku. Opuszczonych zwierząt jest już wystarczająco dużo. Całe mnóstwo spędza życie w schroniskach dla zwierząt bezskutecznie czekając aż ktoś je przygarnie.

Ochrona przed chorobami

Bezpańskie zwierzęta, którymi nikt się nie opiekuje są nosicielami wielug groźnych chorób infekcyjnych i inwazyjnych (choroby odzwierzęce).. Przemieszczając się bez żadnej kontroli roznoszą choroby w nowe miejsca co stanowi całkiem realne zagrożenie epidemiologiczne.

Anna Apoznańska, weterynarz z Zawiercia dla którego leczenie zwierząt jest powołaniem.

Czy gotowe karmy są rzeczywiście najlepsze?

Gotowe karmy są tak popularne bo są wygodne dla właścicieli psów i dlatego coraz mniej jest osób samodzielnie przygotowujących jedzenie dla zwierząt. Już teraz aż 85% Europejczyków (europa zachodnia) stosuje karmy gotowe, w tym ok. 10% z nich stosuje wyłącznie suchą karmę w postaci chrupek – twierdzą eksperci z firmy Pedigree. Moim zdaniem stosowanie gotowej karmy nie jest idealnym rozwiązaniem, które zapewniałoby psom wartpściowych składników odżywczych. Markowi producenci karmy dla psów chwalą się że w ich karmie procentowy udział białka zwierzęcego wynosi nawet 30% objętości. Brzmi to dobrze ale w mięsie zakupionym w sklepie mamy praktycznie 100 procent mięsa w mięsie. Nie odbieram zasług producentom, rzeczywiście cały czas pracują nad udoskonalaniem swoich produktów, ich gama jest naprawdę imponująca i mają produkty dla każdej możliwej grupy, psy małe, duże, szczenięta itd. Jednak tak naprawdę ich celem jest stworzenie karmy mającej w jak największym stopniu przypominać naturalną!

Różne psy, różne potrzeby

Psy dużych i małych ras mają różne potrzeby, głównie co do ilości i proporcji poszczególnych składników wynikające poza różnicą w rozmiarach również z odmiennego trybu życia. Także potrzeby szczeniaka są nieco inne niż dorosłego psa.

Psy duże i małe mają inny metabolizm. Znacznie różnią się tempem wzrostu, budową i czasem dojrzewania. Waga przewodu pokarmowego psa dużego wynosi tylko 2,7% jego wagi całkowitej. Duży pies osiąga dojrzałość pomiędzy 18 a 24 miesiącem życia. U psów ras małych przewód pokarmowy stanowi może stanowić aż 7% wagi ciała, czyli prawie 3 krotnie więcej niż u psa dużego. Psy ras małych dojrzewają również znacznie wcześniej, w wieku ok. ośmiu miesięcy.

Szczenię należy karmić 3 razy dziennie, po ukończeniu przez nie 6 miesiąca życia posiłki trzeba ograniczyć do dwóch, jednego rano i drugiego wieczorem. Pies dorosły powinien dostawać jeden posiłek dziennie.

Psy podwórzowe i szczenięta

Oczywiście psy, które trzymane są na zewnątrz muszą otrzymywać posiłek dwa razy dziennie, szczególnie zimą kiedy ich wydatki energetyczne (konieczność utrzymania ciepłoty ciała) są znacznie większe. Młodym psom (przed ukończeniem 1 roku życia) należy dodawać do posiłków wapno (szczyptę) i raz na tydzień kilka kropel witaminy D3. W aptece można zaopatrzyć się w mieszankę: fosforanu wapnia 50%, mleczanu wapnia 20% i węglanu wapnia 30%. Wapna i witamin nie należy jednak przedawkować, lepiej stosować ich za mało niż zbyt dużo. Jest to wyłącznie suplement i uzupełnienie. Generalnie jestem za stosowaniem takich dodatków tylko w momencie kiedy stwierdzamy że pies ma niedobór jakiegoś składnika. Prawidłowo żywiony pies zjada w codziennej porcji pokarmu wystarczającą ilość naturalnych witamin i wapna. Znacznie wartościowszym podejściem jest ułożenie zbilansowanej diety niż dodawać suplementy do monotonnego i przypadkowego jedzenia.

Miska psa

Naczynie z którego je nasz pies powinno być zrobione ze stali nierdzewnej bądź twardego tworzywa nadającego się do kontaktu z żywnością. Należy Jeżeli posiadamy więcej niż jednego psa, trzeba od szczeniaka przyzwyczajać je do jedzenia z własnej miski. Unikniemy awantur i ewentualnych strat w postaci potarganych uszu w przyszłości.

Mięso, mięso, mięso

Podstawowym pożywienie psa, który jest przecież drapieżnikiem jest mięso i powinno być podawane w stanie surowym, średniej wielkości (15 kg) pies powinien dziennie otrzymać 15 -20 dag mięsa. Pies musi codziennie otrzymywać w pożywieniu odpowiednią porcję białka. Jeśli mamy kłopoty z zapewnieniem mu mięsa,podajemy biały ser, ryby, jaja czy ser żółty. Ser żółty (tylko łagodny w smaku) jest bogaty w białko ale należy go ostrożnie dawkować, gdyż jego nadmiar może spowodować biegunkę.

Gotowane mięso traci sporo na wartościach odżywczych, przede wszystkim zniszczeniu ulegają witaminy. Wyjątkiem są odpadki rzeźne, podroby i mięso, co do których pochodzenia nie mamy pewności, te można na wszelki wypadek sparzyć we wrzątku. Doskonała dla psów jest baranina i konina. Koninę trzeba dawkować ostrożnie, jest bogata w białko i może powodować wysypkę (widoczną na brzuchu i pachwinach). Doskonałe dla psów są ryby, należy je przed podaniem ugotować, można też usunąć grubsze ości. Psy karmione rybami szybko chudną, może to być pomocne jeśli nasz zwierzak ma nadwagę, dla psów mieszczących się w normach można uzupełniać ryby dodatkiem tłuszczów.

Cielęcina i wieprzowina są najmniej odpowiednie dla psów. Cielęcina ma stosunkowo mało wartości odżywczych, zaś tłusta wieprzowina jest nawet szkodliwa. Absolutnie nie powinno się dawać psom wędlin, głównie ze względu na przyprawy i konserwanty, nadpsuta wędlina jest niebezpieczną trucizną! Można za to podawać psom nieświeże surowe mięso. Dla szczeniaków kości cielęce i wolowe są świetną zabawką, uratujemy w ten sposób przed ich zakusami meble i obuwie. Kości wieprzowych psom się nie daje, nie mają w zasadzie wartości odżywczych, jedynie zapełniają żołądek, a u starszych osobników powodują kłopoty przy wypróżnieniu.

Owoce i jarzyny

Jarzyny powinny być surowe, dobrze rozdrobnione. Tarte jabłko, marchew, ogórek kiszony, posiekana kiszona kapusta, sałata.

Wypełniacze

Płatki owsiane, kasza, ryż i kluski. Produkty te należy stosować z umiarem, są bardzo odżywcze a dużo psów trzymanych w domach ma już nadwagę. Dodajemy do nich mleko bądź trochę tłuszczu, pokrojonego mięsa i jarzyn.

Najlepiej przeprowadzić badania u dobrego weterynarza w Zawierciu.

Wszelkie informacje z internetu mogą być pomocne ale prawidłową diagnozę może postawić tylko weterynarz. W przypadku wielu chorób objawy są podobne i pierwsze wrażenie może być mylące.

Niepokojące objawy i dolegliwości na które każdy właściciel psa powinien zwrócić uwagę:

Podwyższona temperatura najcześciej oznacza że organizm naszego zwierzaka walczy z infekcją wirusową lub bakteryjną, albo stanem zapalnym.
Jest ona jedną z naturalnych reakcji obronnych organizmu na działanie czynnika chorobotwórczego. Dlatego nie w każdej chorobie gorączkowej wskazane jest stosowanie środków obniżających ciepłotę ciała.

Groźny sygnał

Ważne jest jak w przypadku większości chorób wczesne jej wykrycie i zastosowanie odpowiednich środków. Przedłużająca się gorączka działa szkodliwie, prowadzi do zaburzeń w czynności serca i układu krążenia oraz do osłabienia zwierzęcia.

Objawy

Najczęstsze i łatwe do zaobserwowania objawy gorączki to; osowienie, brak apetytu, osłabienie, czasem suchy i gorący nos, wyczuwalnie cieplejsze ciało niż normalnie.

Normalna temperatura

Warto jednak pamiętać że normalna temperatura u psa jest nieco wyższa niż u człowieka i waha się u poszczególnych ras psów od 37,5°C do 39°C. U psów młodych lub należących do niewielkich ras może dochodzić nawet do 39°C.

Temperatura ciała nawet u zdrowych zwierząt może wzrosnąć powyżej 39°C np. po karmieniu lub intensywnym wysiłku.

Zatem dopiero powyżej temparatury 39°C możemu mówić o gorączce.

Jak zmierzyć temperaturę psu?

Do zmierzenia temperatury u psa wystarczy taki sam termometr jak dla ludzi. Ciepłotę mierzy się co najmniej przez 3 minuty, umieszczając termometr w prostnicy. Koniec termometru warto posmarować olejem roślinnym lub innym tłuszczem, wtedy łatwiej można go wprowadzić i pies zachowuje sie spokojniej, łatwiej też pokonać opór zwieracza. Wsuwamy termometr na głębokość ok. 3-4 cm do odbytu.

Gdy rozpoznamy u psa gorączkę, najlepiej skontaktować się z lekarzem weterynarii. Może być to bowiem objaw bardzo wielu różnych chorób, zakażeń, infekcji, zatruć. Samodzielnie trudno postawić odpowiednią diagnozę a w związku z tym i leczenie.

Anna Apoznańska, weterynarz z Zawiercia dla którego leczenie zwierząt jest powołaniem.

Najlepiej przeprowadzić badania u dobrego weterynarza w Zawierciu.

Wszelkie informacje z internetu mogą być pomocne ale prawidłową diagnozę może postawić tylko weterynarz. W przypadku wielu chorób objawy są podobne i pierwsze wrażenie może być mylące. Wybierz taki gabinet weterynaryjny w którym badania przeprowadza się w przyjaznej atmosferze tak aby oszczędzić zwierzakom nieprzyjemności i nie narażać ich niepotrzebnie na stres.

Niepokojące objawy i dolegliwości na które każdy właściciel psa powinien zwrócić uwagę:

Kleszcze– jeżeli znajdziemy na ciele naszego psa kleszcza, należy próbować delikatnie go wykręcić pęsetą. Nie smarować kleszcza tłuszczem anie nie wyrywać. Po usunięciu kleszcza przez następne dni trzeba obserwować psa, czy nie ma jakichś niepokojących objawów sugerujących rozwój choroby odkleszczowej takiej jak babeszjoza czy borelioza.

Babeszjoza – to niebezpieczna choroba odkleszczowa która nie leczona kończy się śmiercią zwierzęcia. Objawy, na które przede wszystkim powinniśmy zwrócić uwagę, to brak apetytu i pragnienia, bolesność w trakcie ruchów i skoków. Osowiałość i dziwne zachowanie psa, także szybkie męczenie się i brak ochoty do zabawy. Należy zwrócić uwagę na kolor moczu psa, ciemny mocz jest znakiem zaawansowanej choroby. Pierwotniaka który wywołuje babeszjozę można wykryć badając krew. Leczenie należy rozpocząć jak najwcześniej, już w przypadku podejrzenia i jeszcze przed otrzymaniem wyników badań.

Leczenie babeszjozy jest trudne i długotrwałe. Polega na podawaniu leków niszczących pierwotniaka i osłonowo kroplówek. Często potrzebna jest również transfuzja krwi.

Borelioza – to również choroba odkleszczowa, charakterystyczne dla boreliozy choroby zapalenie połączone z obrzękiem stawów, rumień wędrujący na skórze, gorączka. Chory pies staje się apatyczny i nie je. Choroba nie leczona może doprowadzić do zapalenia stawów i wsierdzia. Leczenie boreliozy odbywa się za pomocą antybiotyków i środków przeciwzapalnych.

Warto z wyprzedzeniem zapobiegać babeszjozie jak i boreliozie, na choroby te psy narażone są w cieplejszej części roku, kiedy aktywne są kleszcze. Warto stosować odpowiednie preparaty takie jak Fronline czy Preventix. Nie spowodują one, że kleszcze ominą psa ale odstraszą je od gryzienia, kleszcze odpadają z sierści psa chronionego tymi preparatami zanim napiją się krwi.

Kaszel kenelowy – to choroba związana z gorączką i kaszlem, krztuszeniem się, odruchem wymiotnym i powiększonymi migdałkami. Choroba jest przenoszona drogą kropelkową, psy narażone są na nię jeśli mają styczność z dużymi skupiskami innych psów. Te pochodzące z hodowli, odwiedzające wystawy ale też zabrane ze schroniska. Choroba najczęściej trwa 7 do 14 dni, o ile nie rozwinie się w zapalenie oskrzeli może samodzielnie ustąpić. Na kaszel kenelowy warto zaszczepić psa.

Nosówka – to groźna wirusowa choroba zakaźna, najczęściej atakująca szczenięta, zwłaszcza takie które miały kontakt z dorosłymi psami. Już po kilku dniach od kontaktu z zarażonym psem u szczeniaka rozwija się gorączką 40 st. C, katar, kaszel, dochodzi również zapalenie spojówek i zaczerwienienie gardla. Choroba średnio po 10 dniach przechodzi w postać pokarmową. Czemu towarzyszą wymioty, biegunka i brak apetytu. Jest to ciężka choroba i nawet leczona nosówka po kilku tygodniach może przejść w postać neurologiczną, która charakteryzuje się drżeniem kończyn, żuchwy, czy porażeniem. Choroba może spowodować liczne powikłania takie jak padaczka, problemy neurologiczne czy problemy z zębami. Leczenie jest bardzo trudne i długotrwałe. Opiera się przede wszystkim na łagodzeniu objawów choroby. Dlatego bardzo ważne jest profilaktyczne zaszczepienie szczeniaka w wieku 8-12 tygodni.

Zapalenie uszu – wiele psów, takich jak spaniele czy jamniki ma opadające i przylegające do głowy uszy, narażone są one na zapalenia. U takich psów bardzo ważne jest dbanie o higienę. kłapouchy mają z nią problemy. Należy regularnie, przynajmniej raz na miesiąc czyścić uszy watą nasączoną specjalnym płynem np. otosolem. Przyczynami zapalenia uszu mogą być również alergie czy kąpiel w leśnym stawie. Najczęściej pojawiającym się objawem jest świąd uszu, pies uporczywie drapie się i potrząsa głową. Czasem objawom towarzyszy silna bolesność. Najczęściej w kanałach słuchowych stwierdza się dużą ilość wydzieliny, brązowawa maź o nieprzyjemnym zapachu lub żółtozielonkawa, cuchnąca ropa. Czasem objawem może być tylko nieznaczne zaczerwienienie kanału słuchowego. Sposób leczenia wybiera weterynarz uzależniając go od bezpośredniej przyczyny wystąpienia choroby.

Zapalnie gruczołów przyodbytowych – na końcu odbytu po obu jego stronach u psów znajdują się gruczoły okołodbytnicze, które dość często ulegają zaczopowaniu przez resztki pokarmowe. Wywołuje to silny świąd w tej okolicy i pies zaczyna „saneczkować” czyli pocierać zadem o ziemię czy dywan. Na szczęście to nic groźnego i łatwo udrożnić gruczoły podczas wizyty u weterynarza.

Zapalenia spojówek – przyczyn zapalenia może być kilka najczęściej są to alergie, bakterie, wirusy, grzyby. Zapalenie spokówek wywołują też genetyczne wady powiek takie jak wywinięcie powieki. Objawem jest silne zaczerwienie i wypływ z oka. Każda z przyczyn wymaga innego, często wykluczającego się leczenia, dlatego należy skontaktować się z weterynarzem.

Skręt żołądka – może pojawić się po szybkim jedzeniu lub aktywności wykonywanej zaraz po posiłku. Dokładnie przyczyny występowania rozszerzenia żołądka, a następnie jego skrętu są słabo poznane. Jest to bardzo niebezpieczna choroba i należy zareagować jak najszybciej. Typowe objawy to próby wymiotów bez treści, częste oblizywanie się i ślinienie, odbijania gazów, powiększenie obrysu brzucha, dyszenie, szybka praca serca, a nawet utrata przytomności. Leczenie polega na jak najszybszym wykonaniu operacji ratującej życie.

Ciąża urojona u suk – najczęściej pojawia się ok. 8-10 tygodni od ostatniej cieczki i polega na występieniu objawów takich jak przy końcu ciąży. Gruczoły mlekowe ulagają powiększniu, może dochodzić do produkcji mleka, suka może stać się agresywna, czasem przestaje jeść i pić, może dochodzić do wymiotów. Leczenie polega na zmniejszeniu ilości jedzenia i zapewnieniu suce dużej dawki ruchu. Czasami stosuje się leczenie farmakologiczne hamujące wydzielanie hormonu prolaktyny.

Wścieklizna – zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami musimy raz do roku zaszczepić na nią naszego psa. Wścieklizna jest chorobą wirusową przenoszoną przez dzikie zwierzęta i bezpańskie psy. Typowymi objawami są podniecenie, problemy z koordynacja ruchową, wodowstręt, szczękościsk, problemy z unoszeniem głowy, piana toczona z pyska i agresja.

Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych – to choroby dotyczące głównie psów ras dużych. Jeżeli rodzice naszego psa nie chorowali na dysplazję, to szansa na wystąpienie dysplazji u naszego psa jest stosunkowo mała. Lepiej jednak dbać o to żeby nasz podopieczny nie skakał po schodach i był szczupły. Zdrowemu psu to nie zaszkodzi a u takiego z genetycznymi predyspozycjami zmniejszy dolegliwości i spowolni rozwój choroby.

Anna Apoznańska, weterynarz z Zawiercia dla którego leczenie zwierząt jest powołaniem.